Een van de kleinste landen
onderneemt radicale klimaatactie

13 april 2017

 

Ruim een jaar geleden werd in Frankrijk de VN-klimaattop gehouden waarbij de Overeenkomst van Parijs werd aangenomen; de allereerste mondiale klimaatovereenkomst om de CO2-uitstoot te verminderen. Bij de totstandkoming hiervan speelden de Marshalleilanden, met een oppervlakte van slechts 180 km², een belangrijke rol. En aangezien we weten dat het aannemen van internationaal bindende overeenkomsten alles behalve gemakkelijk verloopt, hebben wij in de tussentijd gezorgd voor een verfrissende ijsversnapering!

Tony de Brum – Minister van Buitenlandse Zaken van de Marshalleilanden – kreeg als eerste een welverdiend scoop van onze ‘Save Our Swirled’-smaak. Deze smaak is bedacht om het bewustzijn te verhogen en om financiële middelen te mobiliseren voor klimaatactie.

 

De frontlinie van klimaatverandering

We hoeven maar om ons heen te kijken om te zien dat klimaatverandering daadwerkelijk plaatsvindt. Het gebeurt nu, en landen zoals de Marshalleilanden liggen in de frontlinie hiervan.

 

Een zware pil

Sommigen zullen aangeven dat deze laaggelegen eilandengroep het allesbehalve gemakkelijk heeft gehad. Tijdens de Koude Oorlog werden er namelijk door de VS diverse kernproeven uitgevoerd. De bom die in 1954 op het Bikini atol tot ontploffing werd gebracht was zo krachtig dat het drie eilanden volledig vernietigde. En alsof de radioactieve neerslag al niet erg genoeg was, dreigen nu de stijgende zeespiegels het hele land onder water te zetten. Het is dan ook des te zuurder omdat dit land nauwelijks bijdraagt aan het mondiale broeikaseffect.

Daar komt nog bij dat de armoede op eilanden in de Stille Oceaan het grootst is. Eigenlijk is dat best wel ironisch als je bedenkt dat dit land tientallen jaren tot Amerika behoorde en nog steeds de Amerikaanse dollar als officiële valuta heeft. Als dat niet oneerlijk is, dan weten wij het ook niet meer!

 

 

Massale evacuatie

Naarmate de kustlijn steeds verder afbrokkelt, zullen meer en meer mensen noodgedwongen moeten vertrekken. In 2014 werd het land getroffen door een vijf meter hoge vloedgolf, waarna er een noodsituatie werd afgekondigd en het evacuatieproces in een stroomversnelling raakte. Zo'n 20.000 inwoners van de Marshalleilanden verblijven nu in Amerika. Dit komt overeen met eenderde van de hele bevolking.

Dat is misschien wel het meest positieve dat uit de minder rooskleurige relatie met Amerika is voortgevloeid. Nu kunnen de inwoners van de Marshalleilanden dankzij het Compact of Free Association zonder visum in Amerika wonen en werken. Wel is het de vraag of dit verdrag wanneer het in 2023 verloopt, wordt vernieuwd.

Veel eilandbewoners vrezen dat hierna de deur dichtklapt en ze dan vastzitten op hun eiland. Dit is voor hen een reden om juist nu het land te verlaten nu het nog kan. En natuurlijk moet je wel stevig in je schoenen staan om je huis, vrienden en leven vaarwel te kunnen zeggen. 

 

 

Kopje onder

De achterblijvers zullen geconfronteerd worden met een steeds verder oprukkende zee en toenemende werkeloosheid, omdat de economie steeds verder afbrokkelt. Ze doen er alles aan om hun huis te beschermen tegen de zee, bijvoorbeeld door middel van geïmproviseerde rotswanden, die zelf misschien niet eens een nieuwe vloedgolf overleven. Veel inwoners zijn al landinwaarts getrokken, maar ook daar is het slechts een kwestie van tijd.

Eén eilandbewoner wist het perfect onder woorden te brengen in een hartverscheurend artikel dat eerder in The Guardian verscheen. “Als de volgende vloedgolf arriveert en al onze gewassen en spullen meesleurt, wat gebeurt er dan met ons? Dan gaan we kopje onder. Het water zal blijven stijgen en we zullen geen kant meer uit kunnen. Voor ons blijft er nergens een plaats over.”

 

1,5 graden om in leven te blijven!

Het zijn niet alleen maar de afgelegen en laaggelegen eilanden die zullen lijden onder de gevolgen van klimaatverandering. Wat er zich vandaag de dag allemaal afspeelt op de Marshalleilanden, Palau en Fiji kan morgen heel goed ergens anders gebeuren. Ook wereldsteden als Mumbai, New York, en Miami worden door de klimaatverandering bedreigd, omdat grote delen hiervan nauwelijks boven het zeeniveau uitsteken. En dit heeft gevolgen voor tientallen miljoenen mensen.

Als we deze dreigende ramp af willen wenden en plekken zoals de Marshalleilanden boven water willen houden, zullen we ervoor moeten zorgen dat we ons aan de langetermijndoelstelling houden van een maximale opwarming van 1,5 °C. Na de recente COP22 bijeenkomst is het nog belangrijker om druk uit te blijven oefenen op de wereldleiders om over te gaan op uitvoering van de Overeenkomst van Parijs. Laten we deze boodschap daarom samen duidelijk overbrengen!